POWIĘŹ SZYI
Dziejszy wpis przybliży Wam, strukturę której nadmierne napięcie w połączeniu restrykcjami całej przedniej taśmy powierzchownej i głębokiej powoduje, że za często nasz wzrok jest skierowany na podłoże po którym stąpamy, jednocześnie nie pozwalając nam kroczyć przez życie z podniesioną głową – mowa o powięzi szyi.
Powięź szyi – tworzona przez trzy blaszki powięziowe. Najsłabszą – powierzchowną, najmocniejszą – przedtchawiczą, oraz przedkręgową. Blaszki poprzez swój układ względem siebie tworzą cztery przestrzenie:
nadmostkową
nadobojczykową
środkową szyi
przedkręgową
Przestrzenie te stanowią miejsce dla przebiegu naczyń, nerwów oraz trzewi szyi. Dzięki wymienionym warstwom powięź ślizga się w kierunku cranialnym oraz cauldanym, przez co zyskujemy możliwość wykonywania ruchów w obrębie szyi.
Dlaczego warto pracować z przednim rejonem szyi?
Przede wszystkim z powodu mnogiego połączenia mięśniowo- powięziowego. Które w polączeniu z siedzącym, niekiedy stresującym trybem życia, może spowodować permanentne napięcie powięzi szyi (połączenie z m. czworobocznym, MOSem, powięzią żwacza, powięzią dźwigacza łopatki, m.pochyłymi). Poprzez swoje przyczepy do mostka, obojczyka, a także połączenie z powięzią klatki piersiowej i powięzią trzewną, problem także może dotyczyć osób np. z zamkniętym typem klatki piersiowej, czy zaburzeniami sfery wisceralnej. Problemy te odbiją się także na naszej posturze, przyczyniając się pośrednio do nadmiernej protrakcji głowy względem tułowia.
Mówiąc o powięzi szyi, ciężko byłoby nie wspomnieć o połączeniu z kością gnykową, która jest niejako zawieszona w przestrzeni za pomocą tkanek miękkich, nie łącząc się stawowo z żadną inną kością. Do kości gnykowej przyczepiają się mięśnie pod i nadgnykowe których wspólna praca warunkuje m.in. ustabilizowanie oraz jednocześnie ruchy kości gnykowej, ruchy żuchwy.
Brak restrykcji w okolicy powięzi szyi warunkuje nam prawidłową pracę tętnicy szyjnej wspólnej, żyły szyjnej wewnętrznej i zewnętrznej oraz nerwu błędnego. Szczególną rolę w utrzymywaniu odpowiedniego światła wyżej wymienionych naczyń spełnia mięsień łopatkowo-gnykowy w połączeniu z blaszką przedtchawiczą, który napina całą powięź i tworzy pewnego rodzaju dach, umożliwiający swobodny odpływ krwi.
